حرف دل

حرفهايی است برای گفتن
كه اگر گوشی نبود نمیگوييم
و حرفهايی است برای نگفتن
حرفهايی كه هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند
حرفهای شگفت,زيبا و اهورايی همين هايند
و سرمايه ماورايی هركس به اندازه حرفهايی است كه براي نگفتن دارد
حرفهای بيتاب و طاقت فرسا
كه همچون زبانه های بيقرار آتشند
و كلماتش, هريك، انفجاری را به بند كشيده اند
كلماتی كه پاره های بودن آدم اند...
اينان هماره در جستجوی مخاطب خويشند
اگر يافتند، يافته می شوند...
...و
در صميم وجدان او آرام می گيرند
و اگر مخاطب خويش را نيافتند، نيستند
و اگر او را گم كردند، روح را از درون به آتش میكشند
و دمادم
حريق های دهشتناك عذاب بر او میافروزند...

جامعه

صحبت از جامعه ايست كه نيمي از آن خوابيده اند و افسون شده اند و نيمي ديگر كه بيدار شده اند, در حال فرارند. ما مي خواهيم هم اين خوابيده هاي افسون شده را بيدار كنيم و واداريم كه بايستند و هم آن فراري ها را برگردانيم و واداريم كه "بمانند". اين كار ساده اي نيست, بخصوص وقتي اين را هم در نظر بگيريم كه ما خيلي نيستيم